--ความทรงจำที่ 1 --

	บ้านหลังใหญ่..ที่ฉันเรียกว่า .....มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.... . ความประทับใจแรกเกี่ยวกับบ้านหลังใหญ่หลังนี้ก็คือ "บรรยากาศของความอบอุ่น" สิ่งที่บ้านหลังนี้มี มันอาจหาไม่ได้จากบ้านหลังอื่น..ก็เพราะว่าบ้านหลังมีความพอดีอยู่ในตัวทุกอย่าง..มีความรัก สามัคคี แบบพี่แบบน้อง มีความพอดีอยู่ในตัวเองไม่มากมายถึงขั้นหรูหรา แต่ก็ไม่ติดดินซ่ะจนให้ใครมาว่าได้ มีบรรยากาศที่สงบให้พักผ่อน และมีมุมของการร่วมสังสรรค์หรืออาจจะพูดได้ว่าบ้านหลังใหญ่หลังนี้ของฉัน "มีทุกๆอย่างที่ฉันต้องการ"โดยเฉพาะความอบอุ่นที่ทีกคนในบ้าน ทั้งเพือน พี่ น้อง อาจารย์มีให้กัน มันเป็นอะไรที่ทำให้ฉันรู้สีก "รัก" บ้านหลังนี้มาก จากวันแรกจนถึงวันนี้ความผูกพันธ์ที่มีให้กับเกษตรศาสตร์ มันมากจริงๆ ทุกๆที่ ทุกๆอาคาร ต่างมีความทรงจำดีๆมากมายถึงเวลานนี้ต้องเรียกว่าใกล้แล้วซิที่ฉันจะต้องออกจากบ้านหลังนี้ไป เพื่อไปเจอโลกใบใหม่แต่ฉันเชื่อว่าบ้านหลังนี้จะยังคงต้อนรับฉันและทุกคนเสมอไม่ว่า จะฉันจะประสบความสำเร็จมากน้อยแค่ไหน หรือ อาจจะผ่ายแพ้สิ่งอื่นใดมาก็ตามเพราะที่นี่สำหรับฉันมันไม่ใช่แค่สถานศึกษา..........แต่มันคือความอบอุ่นที่ฉันเรียกมันว่า........"บ้าน"

--ความทรงจำที่ 2--

	คนที่อยู่กับเราตอนเราหัวเราะ คนที่เช็ดน้ำตาเราเวลาเราร้องไห้ คนที่ค่อยช่วยเหลือเราทุกอย่าง คนที่ห่วงใยเราตลอด คนที่เหนื่อยไปกับเรา คนที่ให้เราลอกการบ้าน คนที่ลอกการบ้านให้เรา คนที่พาเราไปหาหมอ คนที่คอยโทรปลุกเราให้เราตื่น คนที่จะไม่มีวันถอดทิ้งเราไปไหน คนที่บอกว่า รักและรัก เราจริง สิ่งที่ฉันเขียนนั้นหมายได้ถึงใครที่ไหน แต่หมายถึง ..เพื่อน.. อยากจะบอกเพื่อนๆเสมอว่า รู้สึกว่า เพื่อนๆ คือความโชคดีของตัวฝนเอง โชคดีที่ได้มาเจอกับคนดีๆ แบบนี้ และขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำเพื่อฝนมาตลอด ขอบคุณสำหรับมิตรภาพที่งดงามที่มอบให้มาตลอด ของขวัญชิ้นโตที่ฝนได้จากรั้วมหาวิทยาวัย คงไม่ใช่ความรู้เพีงอย่างเดียวแต่มันคือ ...เพื่อน... ขอบคุณที่ทำให้ชีวิตมหาลัยมีความสุข รักพวกแกเสมอ

--ความทรงจำที่ 3 --

	--ชั่วโมงกิจกรรม 100 ชั่วโมง-- ต้องบอกเลยว่าตอนแรกเบื่อมากๆและก็ไม่เข้าใจด้วยซ้ำว่าทำไมต้องเก็บชั่วโมง.. ...เริ่มเข้ามาตอน ปี1 ต้องบอกเกยว่ากิจกรรมเยอะแยะมากมายไปหมด ทุกวันต้องมานั่งร้องเพลง โดนว้ากสาร์-อาทิตย์ ก็ไม่ได้กลับบ้านเพราะมีงานที่คณะ ...ตอนนั้นบอกได้แค่ว่า... เซง.... แต่พอเวลาผ่านไปนานเข้าๆ...... กลับทำให้เริ่มมองเห็น อีกแง่มุมของการมานั่งทำกิจกรรมทุกวี่ทุกวัน "อะไร? ที่ทำให้เรารู้จักเพื่อนได้อย่างรวดเร็ว อะไร? ที่ทำให้เราได้รู้จักมหาลัยมากขึ้น อะไร? ที่ให้เรามีความทรงจำที่สวยงามในวันที่จะเดินออกจากมหาลัย...... คำตอบของำถามทั้งหมด นั้นก็คือ.. ใน 4 ปีที่ผ่านมา ได้กิจกรรมร่วมกันกับเพื่อนๆมากมาย แต่คงจะมีอยู่ 1 กิจกรรมที่ "ประทับใจที่สุดดด" นั่นคือการได้ไป ---ออกค่ายอาสา--- เป็นของของเมเจอร์เราเอง คือ สหกรณ์ ได้ไปตอนอยู่ปี 3 ไปที่จังหวัด ประจวบ ตอนแรกไม่ได้อยากกกไปเลย แต่เพือ่นๆไปกันครบเลย ตัดสินใจว่าไปก็ไป !!นั่งวาดภาพไว้ในใจว่าคงต้องน่าเบื่อมากแน่ๆ นั่งรถไฟก็หลายชั่วโมง ที่ๆจะไปอยู่ก็แสนกันดาน แต่พอเอาเข้าจริง..ต้องบอกเลยว่า.... " ท่าไม่ได้ไปคงเสียดายยไปทั้งชีวิต" มันสนุกมากๆ ขนาดช่วง 2 วันแรกไม่สบายเพราะโดนฝน แต่ยังรู้สึกว่า...ไม่ผิดหวังเลยที่ได้มาค่ายกับเพื่อนๆ ได้กิน ได้อาบน้ำ ได้ลำบาก ได้เที่ยว ด้วยกัน เป็นอะไรที่ประทับใจอยู่ถึงทุกวันนี้..มีความสุขทุกวันแม้ต้องตื่นเช้า ต้องลำบาก ...เลยอยากบอกทุกๆคน ใครที่ยังไม่เคยไปก็ไปซ่ะ รับรองไม่ผิดหวังแน่... ^^